dinsdag 11 april 2017

Vrolijk menneke

Boer met blauwe pet heet het werk van Karel Appel uit 1975. Een vrolijke man zie ik zelf. Een man met rode laarzen en een roze mantel, afgezet met zwart nepbont. Een man die doet wat hij wil.

Daarnet las ik het artikel van Harm Ede Botje over Anne Fleur Dekker en de smerigheid die zij over zich heen krijgt. (Al eerder schreef ik er zelf over.) Of ze de nieuwe Hirshi Ali is, zoals Botje stelt, betwijfel ik. Maar een hart onder de riem, dat kan helemaal geen kwaad. Ook niet bij iemand die zichzelf ogenschijnlijk goed redt.

Het is moeilijk voor te stellen dat dit mannentje zich schuldig zou maken aan Fuckwin zoals Theodor Holman deed in dat vrolijke Parool. Of aan mansplaining zoals gebeurde door een voormalig Minister en zelfs een toneelspeler en de gastheer zelf in Pauw.

Modern feminisme maakt blijkbaar gebruik van engelstalige termen om denigrerend optreden en ronduit wanstaltig schrijven te benoemen. Het zal de boer met blauwe pet een zorg zijn, als het maar afgelopen is met die onzin.

Geen opmerkingen: