zondag 19 juli 2015

5 – Donostia/San Sebastián: eigen wil



Nu weet ik het weer zeker: mijn pootjes zijn niet gemaakt om mee te lopen. Ze doen pijn en de pijn gaat niet meer weg. Ik vraag me af of ik ze thuis weer snel onder controle heb. Ik mis een fiets om toch fysiek bezig te zijn en me op te laden om een beetje opgewekt te zijn.

Op het strand van Donostia (laat ik de Baskische naam van de stad maar gebruiken) zwem ik weer een flink stuk. De zee aan de golf van Biskaje is heerlijk. De stad heeft een strand met een eigen wil. Als de vloed komt dan verdwijnt deel na deel. De overblijvende stukken worden voller.

De krant bericht over Angela en de positie van Duitsland als cipier van de burcht om de Europese regels te bewaken. Berlijn dat Griekenland afknijpt als straf voor het uit de band springen, maar toch – tegen het gesundes volksempfinden, opgestookt door Springer press – de derde trance van leningen goedkeurt.

Ik zie wel wanneer de volgende krant opduikt. Als we weer terug komen op het veldje moeten we over de en langs de dronken spaanse mannnen heen. Als we gaan slapen valt er een vlak naast ons tentje snurkend in slaap. Mooie plek met zicht op de vele vissersbootjes op zee,maar we besluiten toch verder te gaan.

“Je bent de wolken en je bent de hei,” J.A. Dèr Mouw (1863-1919). Ik las te snel en las je bent … de hel, maar zo erg was het zeker niet.


2 opmerkingen:

Antoinette Duijsters zei

Moet een mooie omgeving zijn.

martin zei

Het is prachtig. Nat, warm en zeer groen.