woensdag 10 juni 2015

6 Traditie – Blakeney

Cromer Pier




Carryaoleinnifyé! Ongeveer zoiets hoorde ik een tegemoetkomende wielrenster zeggen terwijl ze naar mij keek. Het duurde minstens een halve mijl voordat ik begreep dat het leek alsof ik een hele herberg bij me had op mijn volgepakte fiets.


Radome type 93 radar RAF Trimingham
Een halve dag later kom ik na uren de eerste inn tegen. 'Eten?' Ooit zoiets geks gehoord. 15 uur. De lunchkeuken is al dicht en de avondkeuken nog niet open. Ik neem maar een bronwater met bubbels om de dorst te lessen. Als ik al snel vertrek, hoor ik achter me: 'Kwam hij alleen voor een soda binnen?' Vreemde gasten die Hollanders en ik nog een tikkie vreemder.


Maar zondagmiddag eten is helemaal zo gek niet. Soms zijn de typisch Britse tradities al verwaterd of iets van de lokale kroegbaas. En die inn op mijn fiets. Een week of zes eerder hoorde ik iemand zeggen: “Die komt de Postbank niet op,” in een Geldersch dialect. Je zoekt soms ook verschillen die er niet zijn.

Je krijgt in Engeland het idee die te moeten zoeken. Daar wordt je ook een beetje toe gedwongen. Er wordt links gereden en over de stoep gefietst. Er zijn mijlen en yards en de £. Ze hebben Tea. Rijden in tweedjasjes met pet in open auto (ik heb er veel gezien). De supermarkt verkoopt picknick-manden. Maar anderen zuipen zich ongeneerd een stuk in de kraag. Zo werd ik door wat dronkaards naar mijn kampeerplek gestuurd; tenten mogen niet – ook zo vreemd: vier van de vijf campings zijn alleen voor caravans – maar buitenlanders mogen wel. (onzin zie blog 7)

Geen opmerkingen: